Ostatnio sporo się mówi o coachingu. I to tak, jakby słowem „coaching” można było zastąpić dowolny czasownik. „Nawaliłem z projektem. Ale mnie szef przekołczuje!”. Nowoczesne wróżki i tarocistki zmieniły szyldy na „life coaching”. Podwyżka, awans, miłość. Jak zdobyć przyjaciół? Jak się zakochać? Jak dobrać okulary? Na wszystko odpowiedzią jest coaching. Aż trudno uwierzyć, że coaching ma także swoje profesjonalne oblicze..
W Coacherto nie dobieramy okularów. Wiemy, że coaching jest profesją wymagającą konkretnego know-how, posiadającą swoje standardy jakości i mechanizmy ich kontroli. Co więcej, ten profesjonalny sektor rośnie niezwykle szybko. Według badania International Coaching Federation branża profesjonalnego coachingu w 2019 roku liczyła 71 tys. praktyków, co stanowi wzrost o 33% w stosunku do roku 2015 r.( Źródło: https://coachingfederation.org/blog/international-coaching-federation-releases-2020-global-coaching-study)
Czym zatem jest profesjonalny coaching?
Według ICF, największej globalnej organizacji wyznaczającej standardy zawodu coacha, coaching jest „metodą rozwoju, w którym coach wspiera klienta w kreatywnym procesie, który inspiruje do maksymalizacji potencjału osobistego i zawodowego”. Coaching pozwala pogłębić wiedzę, zwiększyć wydajność i poprawić jakość życia. Niektóre z obszarów, nad którymi można pracować poprzez coaching obejmują zarządzanie czasem, stresem, czy zmianę nawyków. Coaching jest zatem metodą rozwoju. Co różni ją od innych metod?
Po pierwsze – ukierunkowanie na cel i konkretną zmianę. Coaching nie tylko uruchamia proces uczenia, ale pomaga przełożyć go na działania możliwe do podjęcia w danej sytuacji. Celem coachingu jest zawsze realna zmiana.
Po drugie, coaching szanuje autonomię klienta. Profesjonalny coach wspiera coachee w samodzielnym rozwiązywaniu problemów, nie doradza mu, nie wykonuje działań za niego. Dzięki temu wypracowane w procesie coachingowym zmiany są autentyczne i trwałe.
W praktyce coaching to samodzielna, nastawiona na zmianę praca rozwojowa pod kierunkiem coacha.
Czym nie jest coachning?
Po pierwsze, coaching to nie terapia. Głębsze problemy, takie jak depresja czy trauma, wymagają interwencji ze strony psychologa lub psychiatry. Coach nie ma odpowiedniego przygotowania, aby pomóc przezwyciężyć głębokie problemy psychologiczne. Dlatego, zgodnie z kodeksem etycznym ICF, powinien skierować taką osobę do odpowiedniego specjalisty. Jeśli masz problem natury psychologicznej, pierwszym krokiem powinna być terapia, a coaching możesz rozważyć na późniejszym etapie.
Po drugie – nie jest to szkolenie. Treść i program szkolenia są przygotowywane przez trenera. Proces szkolenia zakłada przekazanie wiedzy od trenera do osoby uczącej się. Coaching opiera się na procesie współtworzenia pod kierunkiem coacha, ale coach nie „narzuca” agendy procesu, nie powinien wydawać zaleceń ani radzić co klient powinien zrobić.
Po trzecie – coaching to nie mentoring. W procesie mentoringowym mentor kieruje krokami podopiecznego, ponieważ sam był w podobnej sytuacji i posiada odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Mentoring jest wartościową relacją, ale rożni się od coachingu, który pomaga klientowi znaleźć własne odpowiedzi, aby mógł przejąć odpowiedzialność za swoje decyzje. W praktyce coaching często łączy się z elementami mentoringu.
Wreszcie – coaching nie jest doradztwem astrologicznym, wizerunkowym, ani żadnym innym. Nie jest też zestawem psychotricków, psychopatentów i ściem „opracowanych przez amerykańskich naukowców”.
Coaching jest realną, mądrą, trudną, ale skuteczną pracą. Po magię – kierujemy do zaprzyjaźnionej tarocistki.
